κράζω

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κράζω < αρχαία ελληνική κράζω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *k(V)r-

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈkɾa.zo/

Ρήμα

κράζω

1. (για πουλιά) βγάζω (δυνατή) φωνή ή κραυγή (σαν του κόρακα)

   ≈ συνώνυμα: κρώζω

2. (για ανθρώπους) φωνάζω (δυνατά και διαπεραστικά)
3. φωνάζω, καλώ, προσκαλώ κάποιον

   Άξαφνα όμως άκουσε μια φωνή που έκραξε τ’ όνομά της. (Κωνσταντίνος Χατζόπουλος, Ο Πύργος του Ακροπόταμου)

4. (μεταφορικά) αποδοκιμάζω, γιουχάρω
5. (μεταφορικά) μαλώνω, επιπλήττω
6. (μεταφορικά) προμοτάρω πιεστικά

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	κράζω	έκραζα	θα κράζω	να κράζω		κράζοντας
β' ενικ.	κράζεις	έκραζες	θα κράζεις	να κράζεις	κράζε
γ' ενικ.	κράζει	έκραζε	θα κράζει	να κράζει
α' πληθ.	κράζουμε	κράζαμε	θα κράζουμε	να κράζουμε
β' πληθ.	κράζετε	κράζατε	θα κράζετε	να κράζετε	κράζετε
γ' πληθ.	κράζουν(ε)	έκραζαν κράζαν(ε)	θα κράζουν(ε)	να κράζουν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		έκραξα	θα κράξω	να κράξω		κράξει
β' ενικ.		έκραξες	θα κράξεις	να κράξεις	κράξε
γ' ενικ.		έκραξε	θα κράξει	να κράξει
α' πληθ.		κράξαμε	θα κράξουμε	να κράξουμε
β' πληθ.		κράξατε	θα κράξετε	να κράξετε	κράξτε
γ' πληθ.		έκραξαν κράξαν(ε)	θα κράξουν(ε)	να κράξουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω κράξει	είχα κράξει	θα έχω κράξει	να έχω κράξει
β' ενικ.	έχεις κράξει	είχες κράξει	θα έχεις κράξει	να έχεις κράξει
γ' ενικ.	έχει κράξει	είχε κράξει	θα έχει κράξει	να έχει κράξει
α' πληθ.	έχουμε κράξει	είχαμε κράξει	θα έχουμε κράξει	να έχουμε κράξει
β' πληθ.	έχετε κράξει	είχατε κράξει	θα έχετε κράξει	να έχετε κράξει
γ' πληθ.	έχουν κράξει	είχαν κράξει	θα έχουν κράξει	να έχουν κράξει

Μεταφράσεις

    κράζω

αγγλικά : caw (en) γαλλικά : croasser (fr), appeler (fr)