κλητήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κλητηρ-
ονομαστική	ὁ	κλητήρ	οἱ	κλητῆρες
γενική	τοῦ	κλητῆρος	τῶν	κλητήρων
δοτική	τῷ	κλητῆρῐ	τοῖς	κλητῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	κλητῆρᾰ	τοὺς	κλητῆρᾰς
κλητική ὦ!		κλητήρ		κλητῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλητῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		κλητήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλητήρ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κλητήρ αρσενικό

• (νομικός όρος) μάρτυρας που βεβαιώνει ότι έχει δοθεί δικαστική κλήση
• κήρυκας

Σημειώσεις

• και στην καθαρεύουσα, ο κλητήρας

Πηγές

• «κλητήρ» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «κλητήρ» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.