κεντρικότης

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κεντρικότης	αἱ	κεντρικότητες
γενική	τῆς	κεντρικότητος	τῶν	κεντρικοτήτων
δοτική	τῇ	κεντρικότητι	ταῖς	κεντρικότησι(ν)
αιτιατική	τὴν	κεντρικότητα	τὰς	κεντρικότητᾰς
κλητική ὦ!		κεντρικότης		κεντρικότητες
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κεντρικότης: (μαρτυρείται από το 1834) < κεντρικ(ός) + -ότης

Ουσιαστικό

κεντρικότης, -ητος θηλυκό

• (καθαρεύουσα) κεντρικότητα