κατεύθυνσις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατεύθυνσις	αἱ	κατευθύνσεις
γενική	τῆς	κατευθύνσεως	τῶν	κατευθύνσεων
δοτική	τῇ	κατευθύνσει	ταῖς	κατευθύνσεσι(ν)
αιτιατική	τὴν	κατεύθυνσιν	τὰς	κατευθύνσεις
κλητική ὦ!		κατεύθυνσι		κατευθύνσεις
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατεύθυνσις (μαρτυρείται από το 1874) < αρχαία ελληνική κατευθύν(ω) + -σις

Ουσιαστικό

κατεύθυνσις, -εως θηλυκό

• (καθαρεύουσα) η κατεύθυνση