καταστροφεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	καταστροφεύς	οἱ	καταστροφεῖς
γενική	τοῦ	καταστροφέως	τῶν	καταστροφέων
δοτική	τῷ	καταστροφεῖ	τοῖς	καταστροφεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	καταστροφέᾱ	τοὺς	καταστροφέᾱς
κλητική ὦ!		καταστροφεῦ		καταστροφεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταστροφεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		καταστροφέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταστροφεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταστρέφω, κατα-στροφ + -εύς

Ουσιαστικό

καταστροφεύς, -έως αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) καταστροφέας

Πηγές

• καταστροφεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.