καταπόνησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	καταπόνησῐς	αἱ	καταπονήσεις
γενική	τῆς	καταπονήσεως	τῶν	καταπονήσεων
δοτική	τῇ	καταπονήσει	ταῖς	καταπονήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	καταπόνησῐν	τὰς	καταπονήσεις
κλητική ὦ!		καταπόνησῐ		καταπονήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καταπονήσει
γεν-δοτ	τοῖν		καταπονησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταπόνησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική καταπονέω / καταπονῶ, καταπονη- + -σις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: καταπόνηση

Ουσιαστικό

καταπόνησις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) καταπίεση

Συγγενικά

• κατάπονος
• → δείτε τις λέξεις καταπονέω και πόνος

Πηγές

• καταπόνησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.