καταιονητήρ

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	καταιονητήρ	οἱ	καταιονητῆρες
γενική	τοῦ	καταιονητῆρος	τῶν	καταιονητήρων
δοτική	τῷ	καταιονητῆρι	τοῖς	καταιονητῆρσι(ν)
αιτιατική	τὸν	καταιονητῆρα	τοὺς	καταιονητῆρας
κλητική ὦ!		καταιονητήρ		καταιονητῆρες
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καταιονητήρ (μαρτυρείται από το 1879) < ελληνιστική κοινή καταιονάω / καταιονῶ, καταιονη- + -τήρ

Ουσιαστικό

καταιονητήρ, -ῆρος αρσενικό

• (καθαρεύουσα) ο καταιονητήρας, καταιονιστήρας