κανθύλη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κανθύλη	αἱ	κανθύλαι
γενική	τῆς	κανθύλης	τῶν	κανθυλῶν
δοτική	τῇ	κανθύλῃ	ταῖς	κανθύλαις
αιτιατική	τὴν	κανθύλην	τὰς	κανθύλᾱς
κλητική ὦ!		κανθύλη		κανθύλαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κανθύλᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κανθύλαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κανθύλη ήδη τον 6ο/5ο αιώνα πκε στον Αισχύλο < προελληνική ς προέλευσης, όπως δείχνει η κατάληξη -υλ στο θέμα της λέξης. Η λέξη δεν προέρχεται από τις λέξεις κάνθων, κανθήλιος.

Ουσιαστικό

κανθύλη, -ης θηλυκό

• (σπάνιο) πρήξιμο, οίδημα

  ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Απόσπασμα 220 @archive.org

  κανθύλας

  ※  ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Κ

  <κανθύλας> τὰς ἀνοιδήσεις. Αἰσχύλος Σαλαμινίαις (fr. 220)

  ≈ συνώνυμα: κονθηλαί

Πηγές

• κανθύλη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.