καναχή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	καναχή	αἱ	καναχαί
γενική	τῆς	καναχῆς	τῶν	καναχῶν
δοτική	τῇ	καναχῇ	ταῖς	καναχαῖς
αιτιατική	τὴν	καναχήν	τὰς	καναχᾱ́ς
κλητική ὦ!		καναχή		καναχαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καναχᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		καναχαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καναχή < κανάσσω (κατά το στοναχή < στενάχω)

Ουσιαστικό

καναχή θηλυκό

1. ήχος οξύς, έντονος, όπως της σάλπιγγας
2. ήχος αυλού ή φόρμιγγος
3. κλαγγή μετάλλου
4. τριγμός, τρίξιμο

   ⮡  ὀδόντων καναχὴ πέλε

Συγγενικά

• καναχέω / καναχῶ
• καναχίζω
• καναχηδά (επίρρημα)
• καναχής

Πηγές

• καναχή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• καναχή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.