θυλάκιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	θυλάκιον	τὰ	θυλάκιᾰ
γενική	τοῦ	θυλακίου	τῶν	θυλακίων
δοτική	τῷ	θυλακίῳ	τοῖς	θυλακίοις
αιτιατική	τὸ	θυλάκιον	τὰ	θυλάκιᾰ
κλητική ὦ!		θυλάκιον		θυλάκιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θυλακίω
γεν-δοτ	τοῖν		θυλακίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θυλάκιον < θύλακ(ος) + υποκοριστικό επίθημα -ιον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: θυλάκιο

Ουσιαστικό

θυλάκιον θηλυκό

• (υποκοριστικό) μικρή τσάντα

Πηγές

• θυλάκιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θυλάκιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.