θοίνη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	θοίνη	αἱ	θοῖναι
γενική	τῆς	θοίνης	τῶν	θοινῶν
δοτική	τῇ	θοίνῃ	ταῖς	θοίναις
αιτιατική	τὴν	θοίνην	τὰς	θοίνᾱς
κλητική ὦ!		θοίνη		θοῖναι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θοίνᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		θοίναιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θοίνη < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

θοίνη, -ης θηλυκό

• φαγητό, δείπνο, συμπόσιο

  ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, (αποδίδεται) Ἀσπὶς Ἡρακλέους^w, 114 (110-114)

  ἐπεὶ οὔ τοι ἀτάρβητον Διὸς υἱὸν | οὐδ᾽ Ἰφικλεΐδην δειδίξεται, ἀλλά μιν οἴω | φεύξεσθαι δύο παῖδας ἀμύμονος Ἀλκεΐδαο, | οἳ δή σφι σχεδόν εἰσι, λιλαιόμενοι πολέμοιο | φυλόπιδα στήσειν, τά σφιν πολὺ φίλτερα θοίνης.»

  Δε θα τρομάξει ούτε τον άφοβο του Δία γιο, | ούτε τον γιο τού Ιφικλή, μα αυτός νομίζω | πως θα κάνει να ξεφύγει από τα δυο παιδιά του άψογου του Αλκείδη | που στέκονται κοντά του κι έχουνε πόθο τους να στήσουνε | πολέμου αγώνα, που πολύ περσότερο τον προτιμούν από τα φαγοπότια.»

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι, στίχ. 722

  [Κλυταιμνήστρα] ἡμεῖς δὲ θοίνην ποῦ γυναιξὶ θήσομεν;

  [Κλυταιμνήστρα] Και πού θα δώσω δείπνο στις γυναίκες;

  Μετάφραση (1972) Η Ιφιγένεια στην Αυλίδα: Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἑκάβη^w, στίχ. 1073 (1071-1073)

  πᾷ πόδ᾽ ἐπᾴξας | σαρκῶν ὀστέων τ᾽ ἐμπλησθῶ, | θοίναν ἀγρίων θηρῶν τιθέμενος,

  Κατά πού να ριχτώ, | με κόκαλα και σάρκες να χορτάσω, | των άγριων θεριών το φαΐ να γευτώ;

  Μετάφραση (1994): Γιώργος Γεραλής, Αθήνα: Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος @greek‑language.gr

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Πλάτων, Συμπόσιον, 174c

  Ἴσως μέντοι κινδυνεύσω καὶ ἐγὼ οὐχ ὡς σὺ λέγεις, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ καθ᾽ Ὅμηρον φαῦλος ὢν ἐπὶ σοφοῦ ἀνδρὸς ἰέναι θοίνην ἄκλητος.

  «Ίσως όμως, Σωκράτη, βρεθώ κι εγώ, όχι όπως με αποκαλείς εσύ, αλλά όπως λέει ο Όμηρος, ένας ασήμαντος να πηγαίνω ακάλεστος σε δείπνο σοφού ανθρώπου.

  Μετάφραση (2004): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη:Ζήτρος. @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : θοίνα
• (ελληνιστική κοινή): θοῖνα

Συγγενικά

• ἀρνεοθοίνης
• βουθοίνης
• γυναικοθοίνας
• δαμοθοινία
• δημοθοινία
• ἐκθοινάομαι
• εὔθοινος
• θοίναμα
• θοιναρμόστρια
• θοινατήρ
• θοινατήριον
• θοινατικός
• θοινάτωρ
• θοινάω (και τα σύνθετά του)
• θοινάζω
• θοινήτωρ
• θοινίζω
• θοινοδοτέω
• πανθοινί
• πανθοινία
• πάνθοινος
• πρωτοθοινία
• συνθοινάτωρ
• σύνθοινος
• ὑποθοιναρμόστρια

Πηγές

• θοίνη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θοίνη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.