θημών

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	θημών	οἱ	θημῶνες
γενική	τοῦ	θημῶνος	τῶν	θημώνων
δοτική	τῷ	θημῶνῐ	τοῖς	θημῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	θημῶνᾰ	τοὺς	θημῶνᾰς
κλητική ὦ!		θημών		θημῶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θημῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		θημώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θημών < θέμα θη- του τίθημι + -μών < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *dʰédʰeh₁ti

Ουσιαστικό

θημών, -ῶνος αρσενικό

1. σωρός
2. θημωνιά

Παράγωγα

• θημολογέω
• θημωνία, θημωνιά
• θημωνοθετέω, θημονοθετέω

Πηγές

• θημών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θημών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.