δύσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	δῠσῐ-, δῠσε-
ονομαστική	ἡ	δύσῐς	αἱ	δύσεις
γενική	τῆς	δύσεως	τῶν	δύσεων
δοτική	τῇ	δύσει	ταῖς	δύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δύσῐν	τὰς	δύσεις
κλητική ὦ!		δύσῐ		δύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δύσει
γεν-δοτ	τοῖν		δυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δύσις < δύω (βυθίζομαι), δυ- + -σις

Ουσιαστικό

δύσις θηλυκό

1. η δύση, το βασίλεμα (του ήλιου ή άλλου ουράνιου σώματος)
2. η δύση (το σημείο του ορίζοντα)

Πηγές

• δύσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δύσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.