δύσγνοια

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δύσγνοιᾰ	αἱ	δύσγνοιαι
γενική	τῆς	δυσγνοίᾱς	τῶν	δυσγνοιῶν
δοτική	τῇ	δυσγνοίᾳ	ταῖς	δυσγνοίαις
αιτιατική	τὴν	δύσγνοιᾰν	τὰς	δυσγνοίᾱς
κλητική ὦ!		δύσγνοιᾰ		δύσγνοιαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δυσγνοίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		δυσγνοίαιν
1η κλίση, Κατηγορία 'βοήθεια' όπως «βοήθεια» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δύσγνοια < δύσ- + -γνοια (γιγνώσκω)

Ουσιαστικό

δύσγνοια, -ας θηλυκό

• άγνοια, αμφιβολία

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἡρακλὴς μαινόμενος, 1107 (1106-1108)

  ὠή, τίς ἐγγὺς ἢ πρόσω φίλων ἐμῶν, | δύσγνοιαν ὅστις τὴν ἐμὴν ἰάσεται; | σαφῶς γὰρ οὐδὲν οἶδα τῶν εἰωθότων.

  Ω! ποιός είναι απ᾽ τους φίλους μου κοντά ή μακριά μου | οπού τη σαστιμάρα μου να μου γιατρέψει; | Τίποτε απ᾽ τα γνωστά μου δεν καταλαβαίνω.

  Μετάφραση (1911): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Φέξης @greek‑language.gr

Συγγενικά

• ἄγνοια
• ἀμφίγνοια
• ἀπόγνοια
• δυσγνωσία
• δύσγνωστος
• ἐπίγνοια
• → και δείτε τη λέξη γιγνώσκω

Πηγές

• δύσγνοια - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δύσγνοια - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.