διανόησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διανόησῐς	αἱ	διανοήσεις
γενική	τῆς	διανοήσεως	τῶν	διανοήσεων
δοτική	τῇ	διανοήσει	ταῖς	διανοήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διανόησῐν	τὰς	διανοήσεις
κλητική ὦ!		διανόησῐ		διανοήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διανοήσει
γεν-δοτ	τοῖν		διανοησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διανόησις < διανοέομαι / διανοοῦμαι, διανοη- + -σις

Ουσιαστικό

διανόησις, -εως θηλυκό

• συλλογισμός, τρόπος σκέψης

Πηγές

• διανόησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.