διαγγελεύς

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	διαγγελεύς	οἱ	διαγγελεῖς
γενική	τοῦ	διαγγελέως	τῶν	διαγγελέων
δοτική	τῷ	διαγγελεῖ	τοῖς	διαγγελεῦσι(ν)
αιτιατική	τὸν	διαγγελέα	τοὺς	διαγγελέας
κλητική ὦ!		διαγγελεῦ		διαγγελεῖς
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαγγελεύς (μαρτυρείται από το 1856) < αρχαία ελληνική διαγγέλλω, διαγγελ- + -εύς

Ουσιαστικό

διαγγελεύς αρσενικό

• (καθαρεύουσα)
  1. o αγγελιαφόρος
  2. *στρατιωτικός βαθμός) ο διαγγελέας

Δείτε επίσης

• (αρχαία ελληνική) διάγγελος

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .