διάβρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάβρωσῐς	αἱ	διαβρώσεις
γενική	τῆς	διαβρώσεως	τῶν	διαβρώσεων
δοτική	τῇ	διαβρώσει	ταῖς	διαβρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάβρωσῐν	τὰς	διαβρώσεις
κλητική ὦ!		διάβρωσῐ		διαβρώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαβρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		διαβρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάβρωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική διαβιβρώσκω, δια- + βρω- (πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gʷerh₃-) + -σις → δείτε και τη λέξη βρῶσις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: διάβρωση

Ουσιαστικό

διάβρωσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η διάβρωση

Συγγενικά

• διαβρωτικός
• διάβρωμα (αυτό που τρώγεται)

→ και δείτε τις λέξεις διαβιβρώσκω και βιβρώσκω

Πηγές

• διάβρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.