δεμάτιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	δεμάτιον	τὰ	δεμάτιᾰ
γενική	τοῦ	δεματίου	τῶν	δεματίων
δοτική	τῷ	δεματίῳ	τοῖς	δεματίοις
αιτιατική	τὸ	δεμάτιον	τὰ	δεμάτιᾰ
κλητική ὦ!		δεμάτιον		δεμάτιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δεματίω
γεν-δοτ	τοῖν		δεματίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δεμάτιον < (δεματ-) δέμα + υποκοριστικό επίθημα -ιον < δέω

Ουσιαστικό

δεμάτιον

• (ελληνιστική κοινή) υποκοριστικό του δέμα