γίγαρτον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	γίγαρτον	τὰ	γίγαρτᾰ
γενική	τοῦ	γιγάρτου	τῶν	γιγάρτων
δοτική	τῷ	γιγάρτῳ	τοῖς	γιγάρτοις
αιτιατική	τὸ	γίγαρτον	τὰ	γίγαρτᾰ
κλητική ὦ!		γίγαρτον		γίγαρτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γιγάρτω
γεν-δοτ	τοῖν		γιγάρτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γίγαρτον < (ίσως) προελληνική

Ουσιαστικό

γῐγαρτον ουδέτερο

1. το κουκούτσι του σταφυλιού
2. (στον πληθυντικό: γίγαρτα) τα σταφύλια

Πηγές

• γίγαρτον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.