απόληξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	απόληξη	οι	απολήξεις
γενική	της	απόληξης*	των	απολήξεων
αιτιατική	την	απόληξη	τις	απολήξεις
κλητική		απόληξη		απολήξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, απολήξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

απόληξη < (ελληνιστική κοινή) ἀπόληξις

απόληξη θηλυκό

το τμήμα ενός αντικειμένου που θεωρείται ότι είναι η άκρη του
※ Τρία πόδια (σπάνια τέσσερα) σχηματίζουν τη βάση η οποία στηρίζει ένα ψηλό στέλεχος, τον καυλό, (λατ. Scapus, σκάπος), στην απόληξη του οποίου διαμορφώνεται ο δίσκος ή πινάκιον ή πινακίσκιον ή σταγμοδόχη ανάλογα με τη μορφή της φωτιστικής πηγής την οποία προορίζεται να στηρίξει (Ιωάννης Κ. Μότσιανος, Φως ιλαρόν : ο τεχνητός φωτισμός στο Βυζάντιο, Διδακτορική διατριβή, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βόλος, 2011, σελ. 285)

απόληξη