Ὠκεανίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Ὠκεανίς	αἱ	Ὠκεανίδες
γενική	τῆς	Ὠκεανίδος	τῶν	Ὠκεανίδων
δοτική	τῇ	Ὠκεανίδῐ	ταῖς	Ὠκεανίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	Ὠκεανίδᾰ	τὰς	Ὠκεανίδᾰς
κλητική ὦ!		Ὠκεανίς*		Ὠκεανίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ὠκεανίδε
γεν-δοτ	τοῖν		Ὠκεανίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ὠκεανίς < Ὠκεαν(ός) + -ίς

Κύριο όνομα

Ὠκεανίς, -ίδος θηλυκό

• (ελληνική μυθολογία, θεωνύμιο) μία από τις Ωκεανίδες νύμφες, τις κόρες του Ωκεανού και της Τηθύος

Συγγενικά

• ὠκεανίς & ὠκεανῖτις (επίθετο: εκείνη του ωκεανού, η ωκεάνιος)

Πηγές

• Ὠκεανίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Ὠκεανίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.