Σφενδαλεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Σφενδαλεύς	οἱ	Σφενδαλεῖς - Σφενδαλῆς*
γενική	τοῦ	Σφενδαλέως	τῶν	Σφενδαλέων
δοτική	τῷ	Σφενδαλεῖ	τοῖς	Σφενδαλεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Σφενδαλέᾱ	τοὺς	Σφενδαλέᾱς
κλητική ὦ!		Σφενδαλεῦ		Σφενδαλεῖς - Σφενδαλῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Σφενδαλῆ1 ή Σφενδαλεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Σφενδαλέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Σφενδαλεύς < Σφενδαλ(ή) + -εύς

Ουσιαστικό

Σφενδαλεύς αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος του δήμου της Σφενδαλής

Πηγές

• Σφενδαλεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.