Οἰταῖος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Οἰταῖος	ἡ	Οἰταίᾱ	τὸ	Οἰταῖον
γενική	τοῦ	Οἰταίου	τῆς	Οἰταίᾱς	τοῦ	Οἰταίου
δοτική	τῷ	Οἰταίῳ	τῇ	Οἰταίᾳ	τῷ	Οἰταίῳ
αιτιατική	τὸν	Οἰταῖον	τὴν	Οἰταίᾱν	τὸ	Οἰταῖον
κλητική ὦ!		Οἰταῖε		Οἰταίᾱ		Οἰταῖον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Οἰταῖοι	αἱ	Οἰταῖαι	τὰ	Οἰταῖᾰ
γενική	τῶν	Οἰταίων	τῶν	Οἰταίων	τῶν	Οἰταίων
δοτική	τοῖς	Οἰταίοις	ταῖς	Οἰταίαις	τοῖς	Οἰταίοις
αιτιατική	τοὺς	Οἰταίους	τὰς	Οἰταίᾱς	τὰ	Οἰταῖᾰ
κλητική ὦ!		Οἰταῖοι		Οἰταῖαι		Οἰταῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Οἰταίω	τὼ	Οἰταίᾱ	τὼ	Οἰταίω
γεν-δοτ	τοῖν	Οἰταίοιν	τοῖν	Οἰταίαιν	τοῖν	Οἰταίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «ὡραῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

Οἰταῖος < Οἴτ(η) + -αῖος

Επίθετο

Οἰταῖος, -α, -ον

• (πατριδωνυμικό) που σχετίζεται με την Οίτη ή κατοικεί σε αυτήν

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη Οἴτη

Πηγές

• Οἰταῖος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.