Οἰνόη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Οἰνόη	αἱ	Οἰνόαι
γενική	τῆς	Οἰνόης	τῶν	Οἰνοῶν
δοτική	τῇ	Οἰνόῃ	ταῖς	Οἰνόαις
αιτιατική	τὴν	Οἰνόην	τὰς	Οἰνόᾱς
κλητική ὦ!		Οἰνόη		Οἰνόαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Οἰνόᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Οἰνόαιν
Συνήθως στον ενικό.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'βελόνη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Οἰνόη < οἶνος

Κύριο όνομα

Οἰνόη θηλυκό

1. ονομασία πόλεων της Ελλάδας
2. ονομασία δύο δήμων των Αθηνών
   1. κοντά στον Μαραθώνα, αρχικά της Αἰαντίδος φυλής
   2. κοντά στην Ελευσίνα, αρχικά της Ἱπποθοντίδος φυλής

Δείτε επίσης

• Οινόη

Πηγές

• Οἰνόη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Οἰνόη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Οἰνόη - Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français (Το Μεγάλο Μπαγί: Λεξικό [αρχαίας] ελληνικής-γαλλικής), Παρίσι: Hachette.
• Attica, perseus.tufts.edu - Σμιθ, Ουίλιαμ (William Smith), Dictionary of Greek and Roman Geography (Λεξικό της [αρχαίας] ελληνικής και ρωμαϊκής γεωγραφίας) στα αγγλικά, Λονδίνο: John Murray, 1854