Κεβαλῖνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Κεβαλῖνος	οἱ	Κεβαλῖνοι
γενική	τοῦ	Κεβαλίνου	τῶν	Κεβαλίνων
δοτική	τῷ	Κεβαλίνῳ	τοῖς	Κεβαλίνοις
αιτιατική	τὸν	Κεβαλῖνον	τοὺς	Κεβαλίνους
κλητική ὦ!		Κεβαλῖνε		Κεβαλῖνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Κεβαλίνω
γεν-δοτ	τοῖν		Κεβαλίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «κῆπος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Κεβαλῖνος < → λείπει η ετυμολογία

Κύριο όνομα

Κεβαλῖνος αρσενικό

• ανδρικό όνομα

  ※  4ος πκε αιώνας, Επιγραφή από τη Δήλο. IG XI,2 145, στίχ. 51, @epigraphy.packhum.org

  [φ]ιάλαι δύ[ο], Κεβαλίνου ἀνάθημα·

  ※  1ος πκε αιώνας ⌘ Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη Ἱστορική, 17, 79.5 @scaife.perseus

  ὁ δὲ τὸν μὲν Κεβαλῖνον εἰς τὴν ὁπλοθήκην εἰσαγαγὼν ἀπέκρυψεν, αὐτὸς δὲ τῷ βασιλεῖ μεταξὺ λουομένῳ προσελθὼν ἀπήγγειλε τὰ ῥηθέντα καὶ διότι τὸν Κεβαλῖνον παρʼ ἑαυτῷ φυλάττει. ὁ δὲ βασιλεὺς καταπλαγεὶς εὐθὺς τόν τε Δίμνον συνέλαβε καὶ μαθὼν ἅπαντα μετεπέμψατο τόν τε Κεβαλῖνον καὶ τὸν Φιλώταν.

Πηγές

• Κεβαλῖνος - ΘΕΤΙΜΑ, Αρχαίες Ελληνικές Διάλεκτοι - Λεξικό κυρίων ονομάτων στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012