Αἰάντειος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Αἰάντειος	ἡ	Αἰαντείᾱ	τὸ	Αἰάντειον
γενική	τοῦ	Αἰαντείου	τῆς	Αἰαντείᾱς	τοῦ	Αἰαντείου
δοτική	τῷ	Αἰαντείῳ	τῇ	Αἰαντείᾳ	τῷ	Αἰαντείῳ
αιτιατική	τὸν	Αἰάντειον	τὴν	Αἰαντείᾱν	τὸ	Αἰάντειον
κλητική ὦ!		Αἰάντειε		Αἰαντείᾱ		Αἰάντειον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Αἰάντειοι	αἱ	Αἰάντειαι	τὰ	Αἰάντειᾰ
γενική	τῶν	Αἰαντείων	τῶν	Αἰαντείων	τῶν	Αἰαντείων
δοτική	τοῖς	Αἰαντείοις	ταῖς	Αἰαντείαις	τοῖς	Αἰαντείοις
αιτιατική	τοὺς	Αἰαντείους	τὰς	Αἰαντείᾱς	τὰ	Αἰάντειᾰ
κλητική ὦ!		Αἰάντειοι		Αἰάντειαι		Αἰάντειᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Αἰαντείω	τὼ	Αἰαντείᾱ	τὼ	Αἰαντείω
γεν-δοτ	τοῖν	Αἰαντείοιν	τοῖν	Αἰαντείαιν	τοῖν	Αἰαντείοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «λόγιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

Αἰάντειος < Αἴας (γενική Αἴαντος) + -ειος

Επίθετο

Αἰάντειος, -α, -ον

• ο σχετικός με τον Αίαντα

  ⮡ Αἰάντειος γέλως

Πηγές

• Αἰάντειος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.