warrant

Αγγλικά (en)

Ουσιαστικό

ενικός	πληθυντικός
warrant	warrants

warrant ^(en)

1. (νομικός όρος) το ένταλμα, ένα νομικό έγγραφο που υπογράφεται από δικαστή και δίνει την εξουσία στην αστυνομία να κάνει κάτι

   ↪ A warrant is out against him/for his arrest.

   Εξεδόθη ένταλμα εναντίον του/για τη σύλληψή του.

   → δείτε τη λέξη writ

2. (οικονομία) το ένταλμα, ένα έγγραφο που μου δίνει το δικαίωμα να λαμβάνω χρήματα, υπηρεσίες κτλ.

   ↪ a warrant for dividend payments - ένταλμα πληρωμής μερίσματος

3. (μη μετρήσιμο, επίσημο, συνήθως σε αρνητικές προτάσεις) το δικαίωμα, ένας αποδεκτός λόγος για να κάνει κάτι

   ↪ He had no warrant to say so/to do such a thing.

   Δεν είχε δικαίωμα να πει/να κάνει τέτοια πράγμα.

4. η διαταγή, εξουσιοδότηση για να κάνει κάτι από ανώτερο

   ↪ The death warrant had been signed.

   Υπεργράφη η διαταγή θανατικής εκτελέσεως.

Πολυλεκτικοί όροι

• search warrant

Ρήμα

ενεστώτας	warrant
γ΄ ενικό ενεστώτα	warrants
αόριστος	warranted
παθητική μετοχή	warranted
ενεργητική μετοχή	warranting

warrant ^(en) (επίσημο)

• δικαιολογώ, είναι επαρκής δικαιολογία

  ↪ Nothing warrants such behavior.

  Τίποτα δεν δικαιολογεί τέτοια συμπεριφορά.

  ↪ His interference is not warranted in any way.

  Η παρέμβαση του δεν δικαιολογείται κατά κανένα τρόπο.

  ↪ That is not enough to warrant a police officer to shoot.

  Αυτό δεν είναι επαρκής δικαιολογία για να πυροβολήσει ένας αστυφύλακας.

  ≈ συνώνυμα: justify

Πηγές

• warrant (noun) - Oxford Learner's Dictionaries
• warrant (verb) - Oxford Learner's Dictionaries

---

Γαλλικά (fr)

Ουσιαστικό

warrant ^(fr) αρσενικό

• εγγυητήριο