oratorius

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

oratorius < orator < oro < os < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂er-

Προφορά

ΔΦΑ : /oː.raːˈtoː.ri.us/

τυπογραφικός συλλαβισμός : o‐ra‐to‐ri‐us

Επίθετο

oratorius, -a, -um

1. ρητορικός
2. (ουσιαστικοποιημένο) oratoria: η ρητορική

Αλλόγλωσσα παράγωγα

• ιταλικά oratorio
  • νέα ελληνική ορατόριο

Κλίση

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	oratorius	oratoria	oratorium	oratoriī	oratoriae	oratoria
γενική	oratoriī	oratoriae	oratoriī	oratoriōrum	oratoriārum	oratoriōrum
δοτική	oratoriō	oratoriae	oratoriō	oratoriīs	oratoriīs	oratoriīs
αιτιατική	oratorium	oratoriam	oratorium	oratoriōs	oratoriās	oratoria
κλητική	oratorie	oratoria	oratorium	oratoriī	oratoriae	oratoria
αφαιρετική	oratoriō	oratoriā	oratoriō	oratoriīs	oratoriīs	oratoriīs
(Επίθετα) (Μετοχές) (Αντωνυμίες) (Γερουνδιακά)