naïf

Γαλλικά (fr)

Ετυμολογία

naïf < λατινική nativus

Προφορά

^ⓘ 

Επίθετο

naïf ^(fr) αρσενικό (θηλυκό: naïve) Α.

1. (παρωχημένο ή λογοτεχνικό) που γεννήθηκε ή που κατάγεται από...
2. (παρωχημένο) που απεικονίζει κάτι ακριβώς όπως είναι

   Peinture naïve. Αφελής, ναΐφ ζωγραφική.

   ≈ συνώνυμα: ressemblant, sincère

3. (σύγχρονη χρήση) που είναι φυσικός, χωρίς τεχνάσματα

   ≈ συνώνυμα: naturel, spontané

Β. για πρόσωπα

1. αφελής, αγαθιάρης

   ≈ συνώνυμα: candide, confiant, crédule, gobeur, ingénu, niais, simple

   ≈ συνώνυμα: (οικεία) gobe-mouche, gogo, innocent, jobard, nigaud, poire

   ≠ αντώνυμα: artificieux, astucieux, habile, méfiant, rusé

Συγγενικά

• naïvement
• naïveté