ῥίν

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ῥῑν-
ονομαστική	ἡ	ῥίν	αἱ	ῥῖνες
γενική	τῆς	ῥινός	τῶν	ῥινῶν
δοτική	τῇ	ῥινῐ́	ταῖς	ῥισῐ́(ν)
αιτιατική	τὴν	ῥῖνᾰ	τὰς	ῥῖνᾰς
κλητική ὦ!		ῥίν		ῥῖνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥῖνε
γεν-δοτ	τοῖν		ῥινοῖν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό. Δείτε τον αρχαιότερο τύπο «ῥίς».
3η κλίση, Κατηγορία 'ῥίν' όπως «ῥίν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥίν < πιθανόν με υπόθεση τύπου ενικού «ῥίν» αντί για «ῥίς» από εσφαλμένη ανάγνωση (f.l.) του πληθυνtικού της, «ῥῖνες»

Ουσιαστικό

ῥῑ́ν θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) μεταγενέστερος τύπος του ῥίς

Δείτε επίσης

• Το ζευγάρι δελφίς - δελφίν.