Ὠρωπία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	Ὠρωπίᾱ	αἱ	Ὠρωπίαι
γενική	τῆς	Ὠρωπίᾱς	τῶν	Ὠρωπιῶν
δοτική	τῇ	Ὠρωπίᾳ	ταῖς	Ὠρωπίαις
αιτιατική	τὴν	Ὠρωπίᾱν	τὰς	Ὠρωπίᾱς
κλητική ὦ!		Ὠρωπίᾱ		Ὠρωπίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ὠρωπίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Ὠρωπίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ. Στον ενικό
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ὠρωπία < Ὠρωπ(ός) + -ία

Κύριο όνομα

Ὠρωπία θηλυκό

• περιοχή της Αττικής

  ※  οἱ δὲ Βοιωτοὶ ἀπεκρίναντο, εἰ μὲν ἐν τῇ Βοιωτίᾳ εἰσίν, ἀπιόντας ἐκ τῆς ἑαυτῶν ἀποφέρεσθαι τὰ σφέτερα, εἰ δὲ ἐν τῇ ἐκείνων, αὐτοὺς γιγνώσκειν τὸ ποιητέον, νομίζοντες, τὴν μὲν Ὠρωπίαν, ἐν ᾗ τοὺς νεκροὺς ἐν μεθορίοις τῆς μάχης γενομένης κεῖσθαι ξυνέβη, Ἀθηναίων κατὰ τὸ ὑπήκοον εἶναι, καὶ οὐκ ἂν αὐτοὺς βίᾳ σφῶν κρατῆσαι αὐτῶν· οὐδ᾽ αὖ ἐσπένδοντο δῆθεν ὑπὲρ τῆς ἐκείνων· τὸ δὲ "ἐκ τῆς ἑαυτῶν" εὐπρεπὲς εἶναι ἀποκρίνασθαι "ἀπιόντας καὶ ἀπολαβεῖν ἃ ἀπαιτοῦσιν." ὁ δὲ κῆρυξ τῶν Ἀθηναίων ἀκούσας ἀπῆλθεν ἄπρακτος.

  Οι Βοιωτοί αποκρίθηκαν ότι, αν οι Αθηναίοι βρίσκονται σε βοιωτικό έδαφος, πρέπει να το εγκαταλείψουν παίρνοντας τα πράματά τους, αν πάλι βρίσκονται σε δικό τους έδαφος, αυτοί ξέρουν τί πρέπει να κάνουν. Οι Βοιωτοί ήξεραν ότι η Ωρωπία, όπου κείτονταν οι νεκροί (η μάχη είχε γίνει στα σύνορα) ανήκε βέβαια στους Αθηναίους, αλλά ότι δεν ήσαν σε θέση να τους σηκώσουν διά της βίας και θεωρούσαν ότι τάχα δεν χρειάζονται σπονδές, αφού το έδαφος ανήκε στους Αθηναίους. Θεωρούσαν, λοιπόν, εύλογη πρόφαση στο «από την δική τους γη» που έλεγαν οι Αθηναίοι, ν᾽ απαντήσουν «πάρετε ό,τι ζητάτε αφού φύγετε». Ο κήρυκας των Αθηναίων άκουσε την απάντηση κι έφυγε άπρακτος. (Θουκυδίδου, Ιστορίαι, 4.99.1. Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, μετάφραση: Άγγελος Βλάχος, 1964‑68/)

Πηγές

• Ὠρωπία - Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français (Το Μεγάλο Μπαγί: Λεξικό [αρχαίας] ελληνικής-γαλλικής), Παρίσι: Hachette.