ὑνίον

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὑνίον	τὰ	ὑνία
γενική	τοῦ	ὑνίου	τῶν	ὑνίων
δοτική	τῷ	ὑνίῳ	τοῖς	ὑνίοις
αιτιατική	τὸ	ὑνίον	τὰ	ὑνία
κλητική ὦ!		ὑνίον		ὑνία
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὑνίον < μεσαιωνική ελληνική *ὑνίον < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὕνιον, υποκοριστικό του θηλυκού ὕνις

Ουσιαστικό

ὑνίον ουδέτερο

• το υνί

  άλλη γραφή: ὑννίον

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .