ὄστρεον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὄστρεον	τὰ	ὄστρεᾰ
γενική	τοῦ	ὀστρέου	τῶν	ὀστρέων
δοτική	τῷ	ὀστρέῳ	τοῖς	ὀστρέοις
αιτιατική	τὸ	ὄστρεον	τὰ	ὄστρεᾰ
κλητική ὦ!		ὄστρεον		ὄστρεᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀστρέω
γεν-δοτ	τοῖν		ὀστρέοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὄστρεον < → λείπει η ετυμολογία

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: όστρεο

Ουσιαστικό

ὄστρεον, -ου ουδέτερο

1. (μαλάκιο) το στρείδι
2. πορφυρή χρωστική ουσία

Άλλες μορφές

• ὄστρειον

Πηγές

• ὄστρεον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὄστρεον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.