ὄκνος

Δείτε επίσης : οκνός, ὀκνός

Αρχαία ελληνικά (grc)

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὄκνος	οἱ	ὄκνοι
γενική	τοῦ	ὄκνου	τῶν	ὄκνων
δοτική	τῷ	ὄκνῳ	τοῖς	ὄκνοις
αιτιατική	τὸν	ὄκνον	τοὺς	ὄκνους
κλητική ὦ!		ὄκνε		ὄκνοι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὄκνω
γεν-δοτ	τοῖν		ὄκνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ὄκνος < → λείπει η ετυμολογία

ὄκνος, -ου αρσενικό

παράγωγα & σύνθετα με ὀκν-

ὄκνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
ὄκνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.