ὀχλαγωγία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὀχλαγωγίᾱ	αἱ	ὀχλαγωγίαι
γενική	τῆς	ὀχλαγωγίᾱς	τῶν	ὀχλαγωγιῶν
δοτική	τῇ	ὀχλαγωγίᾳ	ταῖς	ὀχλαγωγίαις
αιτιατική	τὴν	ὀχλαγωγίᾱν	τὰς	ὀχλαγωγίᾱς
κλητική ὦ!		ὀχλαγωγίᾱ		ὀχλαγωγίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀχλαγωγίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὀχλαγωγίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀχλαγωγία < ὀχλαγωγός < αρχαία ελληνική ὄχλος + ἄγω

Ουσιαστικό

ὀχλαγωγία θηλυκό

1. (ελληνιστική κοινή) αγυρτεία, εξαπάτηση (του όχλου)
2. (ελληνιστική κοινή) οχλαγωγία