Ἶρις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ἡ	Ἶρις
γενική	τῆς	Ἴριδος
δοτική	τῇ	Ἴριδῐ
αιτιατική	τὴν	Ἶριν
κλητική ὦ!		Ἶρι
Δείτε και την κλίση του ἶρις.
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Η Ίρις (ή η Νίκη) σε ερυθρόμορφο αγγείο, μέσα 5ου αιώνα, Σικελία.

Ετυμολογία

Ἶρις < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *weyro- < *wey-

Ουσιαστικό

Ἶρις θηλυκό

• (ελληνική μυθολογία, θεωνύμιο) Ίριδα (κατώτερη θεότητα, αγγελιοφόρος των θεών)

Συγγενικά

• ἶρις

Δείτε επίσης

• Ίρις στη Βικιπαίδεια 

Πηγές

• Ἶρις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Ἶρις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.