ἑκατονταετηρίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἑκατονταετηρίς	αἱ	ἑκατονταετηρίδες
γενική	τῆς	ἑκατονταετηρίδος	τῶν	ἑκατονταετηρίδων
δοτική	τῇ	ἑκατονταετηρίδῐ	ταῖς	ἑκατονταετηρίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἑκατονταετηρίδᾰ	τὰς	ἑκατονταετηρίδᾰς
κλητική ὦ!		ἑκατονταετηρίς*		ἑκατονταετηρίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἑκατονταετηρίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἑκατονταετηρίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἑκατονταετηρίς (ελληνιστική κοινή) < (αρχαία ελληνική ἑκατόν ἑκατοντα- + -ετηρίς

Ουσιαστικό

ἑκατονταετηρίς θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η εκατονταετία

Συνώνυμα

• ἑκατονταετία

Συγγενικά

• ἑκατονταέτηρος
• ἑκατονταέτης
• ἑκατονταετής

→ και δείτε τις λέξεις ἑκατόν και ἔτος

Πηγές

• ἑκατονταετηρίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.