ἐφόλκιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἐφόλκιον	τὰ	ἐφόλκιᾰ
γενική	τοῦ	ἐφολκίου	τῶν	ἐφολκίων
δοτική	τῷ	ἐφολκίῳ	τοῖς	ἐφολκίοις
αιτιατική	τὸ	ἐφόλκιον	τὰ	ἐφόλκιᾰ
κλητική ὦ!		ἐφόλκιον		ἐφόλκιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐφολκίω
γεν-δοτ	τοῖν		ἐφολκίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐφόλκιον < ἐφέλκω

Ουσιαστικό

ἐφόλκιον ουδέτερο

1. (ναυτικός όρος) το εφόλκιο
2. (συνεκδοχικά) το προσάρτημα

Πηγές

• ἐφόλκιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐφόλκιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.