ἐπιάλτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἐπιάλτης	οἱ	ἐπιάλται
γενική	τοῦ	ἐπιάλτου	τῶν	ἐπιαλτῶν
δοτική	τῷ	ἐπιάλτῃ	τοῖς	ἐπιάλταις
αιτιατική	τὸν	ἐπιάλτην	τοὺς	ἐπιάλτᾱς
κλητική ὦ!		ἐπιάλτᾰ		ἐπιάλται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιάλτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιάλταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

ἐπιάλτης αρσενικό

• αιολικός τύπος του ἐφιάλτης