ἐπίχωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐπίχωσῐς	αἱ	ἐπιχώσεις
γενική	τῆς	ἐπιχώσεως	τῶν	ἐπιχώσεων
δοτική	τῇ	ἐπιχώσει	ταῖς	ἐπιχώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐπίχωσῐν	τὰς	ἐπιχώσεις
κλητική ὦ!		ἐπίχωσῐ		ἐπιχώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιχώσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιχωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπίχωσις < ἐπιχώννυμι < χώννυμι < χόω. Μορφολογικά, ἐπί- + χω- + -σις.

Ουσιαστικό

ἐπίχωσις θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή)
  1. (γεωλογία) επίχωση
  2. εξόγκωση

Πηγές

• ἐπίχωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.