Ἀττική

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ἡ	Ἀττική
γενική	τῆς	Ἀττικῆς
δοτική	τῇ	Ἀττικῇ
αιτιατική	τὴν	Ἀττικήν
κλητική ὦ!		Ἀττική
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀττική < συγγενές της λέξης Ἀτθίς από το Ἀθῆναι

Κύριο όνομα

Ἀττική ουσιαστικό και επίθετο (με αρσενικό ἀττικός και Ἀττικός και με ουδέτερο ἀττικόν και Ἀττικόν)

1. η περιοχή της Αθήνας, η Αττική

   ⮡  ἡ Ἀττική γῆ και μόνον ἡ Ἀττική

2. η Αθηναία

   ※  ἀλλ᾽ ὦ μέλ᾽ ὄψει τοι σφόδρ᾽ αὐτὰς Ἀττικάς, ἅπαντα δρώσας τοῦ δέοντος ὕστερον: Θα δεις φίλε μου ότι είναι βέρες Αθηναίες, έρχονται πάντα αργοπορημένες (Αριστοφάνης, Λυσιστράτη, 56)

Συνώνυμα

• Ἀτθίς
• Ἀθῆναι
• Ἀκτή, Ἀκτική, Ἀκταία < από τις πολλές ἀκτές ή από τον ήρωα Ἀκταίωνα

Εκφράσεις

• οἱ Ἀττικοί (εννοείται συγγραφείς: οι συγγραφείς της Αττικής)

Συγγενικά

• το αττικόν και ἀττικόν επίθετο αλλά και ουσιαστικό
• το Ἀττικόν/ἀττικόν σχῆμα (η αττική σύνταξη και ονομαστική αντί κλητικής)
• Ἀττικός : ο Αθηναίος
• τα Ἀττικά (γράμματα) : το αττικό αλφάβητο
• ἀττικός
• ἀττικιστής
• ἀττικίζω
• ἀττικισμός
• ἀττικῶς επίρρημα
• ἀττικιστί επίρρημα

Σύνθετα

• ἀττικουργής
• Ἀττικάρχης