Ἀττικός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

Ἀττικός < Ἀττική

Κύριο όνομα

Ἀττικός αρσενικό

• ανδρικό όνομα

Επίθετο

Ἀττικός και ἀττικός, η Ἀττική και ἀττική, το Ἀττικόν και ἀττικόν, συγκριτικός βαθμός (μεταγενέστερος) ἀττικώτερος,η,ον

1. ο σχετικός με την περιοχή της Αττικής
   • ἔτι ἔνιαι τῶν παροιμιῶν καὶ γνῶμαί εἰσιν, οἷον παροιμία “Ἀττικὸς πάροικος” (Αριστ.Ρητορική, 2.21.13)
   • το Ἀττικόν/ἀττικόν σχῆμα (αττική σύνταξη και ονομαστική αντί κλητικής)
   • τα Ἀττικά γράμματα : το αττικό αλφάβητο
   • τα Ἀττικά αγγεία (και ἀττικά)
   • (γραμματική) το ἀττικόν: το στυλ, ύφος, προφορά των Αττικών συγγραφέων

Ουσιαστικό

Ἀττικός

1. ο κάτοικος των αγρών γύρω από την Αθήνα σε αντιδιαστολή προς τον Αθηναίο πολίτη
2. (λόγιο) μεταγενέστερα, στον πλυθυντικό, ως ουσιαστικό, οι Ἀττικοί, σήμαιναν τους συγγραφείς της Αττικής, κυρίως του 4ου και 5ου π.Χ. αιώνα

Συνώνυμα

• αθηναϊκός

Συγγενικά

• Ἀττική
• το ἀττικόν, στη νεοελληνική αττικό
• ἀττικιστί και ἀττικῶς επιρρήματα
• ἀττικίζω
• ἀττικισμός και στη νεοελληνική αττικισμός
• ἀττικιστής και στη νεοελληνική αττικιστής

Εκφράσεις

• Ἀττικὸς πάροικος : ο κακός γείτονας
• Αττικός μυκτήρ : ο σαρκαστικός και επιτήδειος (σαν τους Αθηναίους)
• ἀττικός ἐν τοῖς ἔργοις : αργός στην ετέλεση των υποχρεώσεών του, εκείνος που αντιδρά εκ των υστέρων
• ἀττικόν βλέπος : το θρασύ, αναιδές ύφος
• ἀττικοί ἃλες : η λεπτή, καυστική, περιφρονητική ειρωνεία (των Αθηναίων)
• ἀττικά δεῖπνα : τα λιτά γεύματα των Αθηναίων σε αντιδιαστολή προς των Βοιωτών που έτρωγαν πιο βαριά