Ἀναφλύστιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀναφλύστιος	οἱ	Ἀναφλύστιοι
γενική	τοῦ	Ἀναφλυστίου	τῶν	Ἀναφλυστίων
δοτική	τῷ	Ἀναφλυστίῳ	τοῖς	Ἀναφλυστίοις
αιτιατική	τὸν	Ἀναφλύστιον	τοὺς	Ἀναφλυστίους
κλητική ὦ!		Ἀναφλύστιε		Ἀναφλύστιοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀναφλυστίω
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀναφλυστίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀναφλύστιος < Ἀνάφλυστ(ος) + -ιος

Ουσιαστικό

Ἀναφλύστιος αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος του δήμου Αναφλύστου

Πηγές

• Ἀναφλύστιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.