Ἀγρυλεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἀγρυλεύς	οἱ	Ἀγρυλεῖς - Ἀγρυλῆς*
γενική	τοῦ	Ἀγρυλέως	τῶν	Ἀγρυλέων
δοτική	τῷ	Ἀγρυλεῖ	τοῖς	Ἀγρυλεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἀγρυλέᾱ	τοὺς	Ἀγρυλέᾱς
κλητική ὦ!		Ἀγρυλεῦ		Ἀγρυλεῖς - Ἀγρυλῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀγρυλῆ1 ή Ἀγρυλεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀγρυλέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου. Πληθυντικός: συναντάμε τον τύπο Ἀγρυλῆς και Ἀγρυλεῆς (σε επιγραφές). Δε μαρτυρείται τύπος σε -εῖς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἀγρυλεύς < Ἀγρυλ(ή) + -εύς

Ουσιαστικό

Ἀγρυλεύς αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος ή αυτός που κατάγεται από το δήμο της Αγρυλής

Άλλες μορφές

• Ἀγρυλειεύς

Κλιτικοί τύποι

• (Χρειάζεται έλεγχος στον πληθυντικό)

Πηγές

• Ἀγρυλεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.