ἄσφαλτον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἄσφαλτον	τὰ	ἄσφαλτᾰ
γενική	τοῦ	ἀσφάλτου	τῶν	ἀσφάλτων
δοτική	τῷ	ἀσφάλτῳ	τοῖς	ἀσφάλτοις
αιτιατική	τὸ	ἄσφαλτον	τὰ	ἄσφαλτᾰ
κλητική ὦ!		ἄσφαλτον		ἄσφαλτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀσφάλτω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀσφάλτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄσφαλτον < ἄσφαλτος

Ουσιαστικό

ἄσφαλτον ουδέτερο

• ((ελληνιστική κοινή)) άλλη μορφή του ἄσφαλτος