ἄννηθον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἄννηθον	τὰ	ἄννηθᾰ
γενική	τοῦ	ἀννήθου	τῶν	ἀννήθων
δοτική	τῷ	ἀννήθῳ	τοῖς	ἀννήθοις
αιτιατική	τὸ	ἄννηθον	τὰ	ἄννηθᾰ
κλητική ὦ!		ἄννηθον		ἄννηθᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀννήθω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀννήθοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄννηθον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἄννηθον, -ου ουδέτερο

• άλλη μορφή του ἄνηθον

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Νεφέλαι, στίχ. 982 (981-983)

  οὐδ᾽ ἀνελέσθαι δειπνοῦντ᾽ ἐξῆν κεφάλαιον τῆς ῥαφανῖδος, | οὐδ᾽ ἄννηθον τῶν πρεσβυτέρων ἁρπάζειν οὐδὲ σέλινον, | οὐδ᾽ ὀψοφαγεῖν, οὐδὲ κιχλίζειν, οὐδ᾽ ἴσχειν τὼ πόδ᾽ ἐναλλάξ.

  • Ούτ' ήτανε δικαίωμα [του κάθε νηού], στην ώρα του φαγιού, ν' απλώνη χέρι | σε άνηθο ή σε κεφάλι ραπανιού ή σέλινο, εκεί που ήσαν οι γέροι, | κι' ούτε φαγιά και τσίχλα κατεβάζανε, ούτε το πόδι απάνω στ' άλλο εβάζανε.

    Μετάφραση (2012): Πολύβιος Δημητρακόπουλος

  • Λιχουδιές δε ζητούσε ένας νέος· ρεπανιού πού να πάρει κεφάλι στο δείπνο; | Είχαν άνηθο ή σέλινο; Τ᾽ άφηνε αυτά να τα τρων μονάχα οι μεγάλοι. | Δεν καθόταν με το ᾽να ποδάρι ποτέ πάνω στ᾽ άλλο· σκαστά δε γελούσε.

    Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου @greek‑language.gr

Πηγές

• ἄννηθον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.