ἁδροτής

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἁδροτής	αἱ	ἁδροτῆτες
γενική	τῆς	ἁδροτῆτος	τῶν	ἁδροτήτων
δοτική	τῇ	ἁδροτῆτῐ	ταῖς	ἁδροτῆσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἁδροτῆτᾰ	τὰς	ἁδροτῆτᾰς
κλητική ὦ!		ἁδροτής		ἁδροτῆτες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἁδροτῆτε
γεν-δοτ	τοῖν		ἁδροτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'προβλής' όπως «προβλής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἁδροτής < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ἁδροτής, -ῆτος θηλυκό

1. δύναμη, ζωηρότητα
2. η ατελείωτη ποσότητα σε κάτι, η αφθονία

Άλλες γραφές

• με ψιλή, μόνο στην αιτιατική: ἀδροτῆτα

Άλλες μορφές

• ἁδρότης

Δείτε επίσης

• ἀνδροτής

Πηγές

• ἁδροτής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἁδροτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.