ἀπόρραξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀπόρραξῐς	αἱ	ἀπορράξεις
γενική	τῆς	ἀπορράξεως	τῶν	ἀπορράξεων
δοτική	τῇ	ἀπορράξει	ταῖς	ἀπορράξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀπόρραξῐν	τὰς	ἀπορράξεις
κλητική ὦ!		ἀπόρραξῐ		ἀπορράξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀπορράξει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀπορραξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπόρραξις < ἀπορράσσω

Ουσιαστικό

ἀπόρραξις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (σε λεξικό) είδος παιχνιδιού με μπάλα

  ※  12ος αιώνας - ⌘ Ευστάθιος Θεσσαλονίκης Παρεκβολαί εὶς τὴν Ὁμήρου Ὀδύσσειαν, (Commentarii ad Homeri Odysseam i), @catholiclibrary.org/

  Ὅτι δὲ ἡ ῥηθεῖσα οὐρανία εἶδος ἦν τῆς διὰ σφαίρας παιδιᾶς, δηλοῖ ὁ γράψας ὅτι ταύτης ἡ μέν τις ἐλέγετο οὐρανία, ἡ δὲ, ἀπόῤῥαξις. ἡ δὲ, ἐπίσκυρος. ἡ δὲ, φαινίνδα. Οὐρανία μὲν, ἡ εἰς οὐρανὸν τῆς σφαίρας ἀναβολή. ἣν ὁ ποιητὴς ἐμφαίνειν δοκεῖ ἐν τῷ, οἵ δ' ἐπεὶ οὖν σφαῖραν καλὴν μετὰ χερσὶν ἕλοντο. πορφυρέην καὶ ἑξῆς ὡς προγέγραπται. Ἀπόῤῥαξις δὲ, ὅτ' ἂν τὴν σφαῖραν μὴ πρὸς τοῖχον ἀλλὰ πρὸς ἔδαφος σκληρῶς φασὶν ἀράττωσιν ὥστε ἀποκρουομένην ἅλλεσθαι πάλιν.

Δείτε επίσης

• Παιχνίδια στην αρχαία Ελλάδα στη Βικιπαίδεια 

Πηγές

• ἀπόρραξις σελ.846 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)
• ἀπόρραξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.