ἀντινομία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀντινομίᾱ	αἱ	ἀντινομίαι
γενική	τῆς	ἀντινομίᾱς	τῶν	ἀντινομιῶν
δοτική	τῇ	ἀντινομίᾳ	ταῖς	ἀντινομίαις
αιτιατική	τὴν	ἀντινομίᾱν	τὰς	ἀντινομίᾱς
κλητική ὦ!		ἀντινομίᾱ		ἀντινομίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀντινομίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀντινομίαιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀντινομία < ἀντί + -νομία

Ουσιαστικό

ἀντινομία θηλυκό

1. (ελληνιστική κοινή) (νομικός όρος) νομική ασάφεια
2. (ελληνιστική κοινή) (νομικός όρος) σύγκρουση αντιφατικών νόμων