ἀλωπεκιδεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀλωπεκιδεύς	οἱ	ἀλωπεκιδεῖς
γενική	τοῦ	ἀλωπεκιδέως	τῶν	ἀλωπεκιδέων
δοτική	τῷ	ἀλωπεκιδεῖ	τοῖς	ἀλωπεκιδεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀλωπεκιδέᾱ	τοὺς	ἀλωπεκιδέᾱς
κλητική ὦ!		ἀλωπεκιδεῦ		ἀλωπεκιδεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλωπεκιδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλωπεκιδέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀλωπεκιδεύς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀλώπεκ(ος) + -ιδεύς

Ουσιαστικό

ἀλωπεκιδεύς, -έως αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• (ζώο) η νεαρή αλεπού, το αλεπουδάκι

Πηγές

• ἀλωπεκιδεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.